پرادویه ترین و تندوتیزترین روش های آشپزی آسیایی - ایپتن

از سفر با تور سریلانکا به یکی از زیباترین کشورهای آسیایی سفر کنید و از شهرهای زیبای کلمبو و بنتوتا دیدن کنید.

1. آشپزی چینی

آشپزی چینی از بخش ها و مناطق مختلف این کشور پهناور، ریشه گرفته و امروزه در سراسر دنیا، از آسیا تا آمریکا، اروپای غربی و آفریقا، گسترده شده است. در اصل، آشپزی این کشور از منطقه ای تا منطقه دیگر، کاملا متفاوت است. در حقیقت 8 منطقه غذایی در چین وجود دارد: Anhui، Cantonese، Fujian، Hunan، Jiangsu، Shandong، Sichuan و Zhejiang. از آنجایی که عقاید مذهبی نیز تاثیرات عمده ای در آشپزی چینی داشته است، دو زیرمجموعه دیگر در آشپزی این کشور وجود دارد: آشپزی بودایی و اسلامی. که این دو مورد بر رژیم های غذایی گیاهی و غذاهای حلال، راسخ اند. یکی از جالب ترین ادویه هایی که در آشپزی چینی صندلی ویژه ای دارد و طعم منحصر به فردی به غذاهای چینی می دهد، پودر پنج ادویه چینی، در حقیقت ترکیبی از پنج ادویه مختلف است. یکی از بهترین ترکیب ها برای تهیه آن شامل این موارد است: tunghing یا دارچین چینی، بادیان رومی و رازیانه، جوانه آسیاب شده سنا، ریشه زنجبیل و میخک. یک دستور دیگر برای تهیه این ادویه، ترکیب این مواد است: huajiao (فلفل سیچوآن)، بادیان رومی، سنا، میخک و دانه رازیانه. این ادویه در بسیاری از غذاهای چینی استفاده می گردد مانند اردک کبابی یا خوراک گوشت گاو. ترکیب این ادویه ها نه فقط به منطقه، بلکه به کشوری که این ادویه در آن فراوری می گردد بستگی دارد و در فرهنگ های گوناگون ترکیبات متفاوتی برای آن وجود دارد. از این ادویه برای درست کردن سسی برای مرغ بریان ویتنامی نیز به کار می رود. بسیاری معتقدند که ترکیب این ادویه بر اساس فلسفه یین و یانگ در حفظ تعادل غذاها راسخ است. علی رغم محبوبیت این ادویه در رستوران ها، چینی ها غالبا آن را در آشپزی روزمره خود استفاده نمی نمایند.

2. آشپزی بنگلادشی

آشپزی بنگلادشی نیز مانند آشپزی چینی، دارای تنوع گسترده ای است. یکی از غذاهای اصلی در بنگلادش که اعضای خانواده را دور یک میز جمع می نماید، ترکیبی از برنج، انواع مختلف عدس که محلی ها آن را با عنوان دال می شناسند و انواع مختلف ماهی است. در بیشتر ایام سال، این کشور با مشکل بهره برداری محصولات از زمین ها روبرو است چرا که زمین ها بیشتر وقت ها در زیر آب هستند. به همین دلیل، ماهی یکی از منابع اصلی تامین پروتئین در رژیم غذایی مردم بنگلادش محسوب می گردد. آشپزی بنگلادشی را بدون گوشت گاو نمی توان تصور کرد چرا که یکی از مهم ترین مواد تشکیل دهنده غذاها در اعیاد و مراسم محلی است. گرچه مصرف گوشت گوساله در میان اقلیت هندو، ممنوع است. رایج ترین و پرکاربرد ترین ادویه ها در آشپزی بنگلادشی، سیر، زنجبیل، زیره، گشنیز، زردچوبه و چیلی است و در غذاهای شیرین نیز از هل و دارچین و سایر طعم دهنده های طبیعی استفاده می گردد. حتی یک کیک ساده نیز بدون این ادویه جات، پخته نمی گردد. آشپزی بنگلادشی غنی از برنج، آتا (نوعی آرد گندم کامل محلی) و انواع مختلفی از حبوبات است؛ حبوباتی مانند chana (نخود بنگالی)، toor (نخود کفتری یا نخود سودانی)، urad (عدس سیاه) و mung (ماش).

3. آشپزی هندی

زمانی که صحبت از آشپزی هندی می گردد، ذکر این نکته لازم است که بخش عمده ای از جمعیت این کشور را گیاه خواران تشکیل می دهند. به همین جهت، انواع مختلف ادویه جات، گیاهان معطر و سبزیجات، صندلی ویژه ای در آشپزی هندی دارند و در آشپزی روزمره این کشور به وفور استفاده می شوند. آشپزی هندی بسته به نوع غذاها و تکنیک های آشپزی به کار رفته در طبخ آنها، در چند دسته متفاوت قرار می گیرد چرا که تفاوت های جغرافیایی و نژادی، هر دو در آشپزی یک ملت تاثیر گذار هستند. آشپزی این کشور به شدت تحت تاثیر اعتقادات مذهبی و فرهنگ منحصر به فرد هند است، البته دوره استعمار اروپا و بیشتر از همه انگلیس، نیز بر رژیم غذایی این ملت تاثیر داشته و تنوع و طعم های جدیدی به آن افزوده است. مشخصه اصلی آشپزی هندی علاوه بر مصرف زیاد ادویه جات، چرب بودن غذاها است. انواع مختلفی از روغن ها در مراحل آماده سازی غذا در مناطق گوناگون این کشور، استفاده می شوند. رایج ترین آنها روغن بادام زمینی در نواحی شمالی و غربی، روغن خردل در بخش های شرقی و روغن نارگیل و روغن زنجبیل در قسمت های جنوبی هستند. به دنبال گسترش دنیای استفاده از روغن آفتابگردان و دانه سویا، این روغن ها نیز به دلیل ارزان تر بودن و راحتی استخراج آنها، صندلی ویژه ای در میان هندی ها پیدا نموده اند. هندی ها از ادویه جات متعددی در آشپزی خود استفاده می نمایند؛ فلفل چیلی، دانه خردل سیاه (rai)، زیره (jeera)، زردچوبه (haldi, manjal)، شنبلیله (methi)، آنغوزه (hing, perungayam)، زنجبیل (adrak, inji)، گشنیز (dhania) و سیر (lassan, poondu). یکی از رایج ترین و شناخته شده ترین ادویه های مخلوط هندی، گرام ماسالا (Garam Masala) است که معمولا ترکیبی است از این ادویه ها: هل، دارچین و میخک. این ادویه ها با مخلوط پنج ادویه چینی، مشترک هستند. غذاهای شیرین با ادویه جاتی نظیر هل، زعفران، جوز و اسانس گلبرگ رز همراه می شوند.

4. آشپزی پاکستانی

گرچه بسیاری از افراد تصور می نمایند که آشپزی پاکستانی، در حقیقت نسخه ای از آشپزی جنوب آسیا است، اما غذاهای پاکستانی در طعم ها و ادویه ها بسیار غنی تر هستند. مثل آشپزی کشور عزیزمان ایران، غذاهای اصلی پاکستانی نیز معمولا با نان یا برنج سرو می شوند. بر خلاف رسم و رسوم اروپایی که سالاد را قبل از غذای اصلی سرو می نمایند، در پاکستان سالاد به همراه غذا سرو می گردد. یکی از موادی که نقش اصلی را در آشپزی پاکستانی بر عهده دارد، گوشت است. بر طبق گزارشاتی که در سال 2003 منتشر شده است، مقایسه و آنالیز آمار و ارقام نشان می دهد که به طور متوسط هر پاکستانی سه برابر بیشتر از یک هندی، گوشت مصرف می نماید. انواع مختلف گوشت در پاکستان مورد استفاده قرار می گیرند: گوشت گاو، گوشت بز، گوشت گوسفند و مرغ. گوشت خوک به دلیل اینکه مصرف آن برای مسلمانان حرام است، کمتر در این کشور رواج دارد. غذاهای دریایی عموما مصرف چندانی ندارند و غذای رایجی برای ساکنان نواحی ساحلی به شمار می فرایند. دسر های پاکستانی را معمولا غذاهای شیرین و خوش طعم به همراه میوه های تازه تشکیل می دهند. سبزیجات معطر یکی از ادویه جات پرطرفدار و رایج در غذاهای پاکستانی هستند. در واقع آشپزی پاکستانی به این سبزیجات معطر و طعم تند و تیزش شهرت دارد. هل سبز، هل سیاه، دارچین، میخک، جوز و فلفل سیاه، ادویه جات اصلی هستند که در غذاهای سراسر این کشور به وفور استفاده می شوند. زیره سبز، زیره سیاه و برگ بو از سایر ادویه های رایج در آشپزی لذیذ پاکستانی هستند.

5. آشپزی افغانستانی

از آنجایی که این کشور، محصولات زراعی متنوعی دارد آشپزی آن نیز بر این محصولات زراعی اصلی از قبیل غلاتی مانند گندم، ذرت، جو و برنج راسخ است. در کنار غذاهای اصلی، فرآورده های لبنی نظیر ماست و کشک و دانه ها و آجیل های گوناگون، سبزیجات محلی و میوه های تازه یا خشک شده، سرو می شوند. انگور یکی از محصولات زراعی شناخته شده در افغانستان است. در آشپزی این کشور می توان تاثیرات رژیم غذایی کشورهای همسایه مانند ایران، تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان را به وضوح مشاهده کرد. ماست تازه، گشنیز، سیر، پیاز، پیازچه، گوجه فرنگی، سیب زمینی و انواع میوه ها در سراسر این کشور یافت می شوند و از ترکیبات اصلی مراحل آماده سازی غذاها به شمار می فرایند. در مناطق روستایی مصرف میوه جات خشک و تازه، بسیار رواج دارد. افغانستان به فراوری میوه های مرغوبی نظیر انگور، انار، زردآلو، انواع توت ها و آلو شهرت دارد. این محصولات، عمده ترین صادرات غذایی افغانستان را تشکیل می دهند. آجیل و خشکبار و دانه های خوراکی مانند گردو، پسته، بادام و دانه های کاج در افغانستان بسیار رایج هستند و به وفور یافت می شوند و این یک مزیت بزرگ برای این کشور به شمار می رود چرا که این خشکبار معمولا در خارج از این کشور، قیمت های بالایی دارند. نعناع، گشنیز و جعفری، زعفران، دارچین و فلفل سیاه از ادویه جات و سبزیجات معطری هستند که به وفور در غذاهای افغانی به کار می فرایند. گوشت گوسفند و مرغ صندلی ویژه ای در آشپزی این کشور دارند. منبع: Travel Viviمنبع: کجارو