همه چیز درباره سریال شبکه مخفی زنان - ایپتن

سریال شبکه مخفی زنان، به کارگردانی افشین هاشـمی و تهیه کنندگی محمد حسن شانه ساززاده از جدیدترین محصولات سبک کمدی در کشور است که مخاطب را با خود به ایران سال 1310 منتقل می کند. داستان از این قرار است که وزارتخانه فرهنگ و هنر در آن دوران تصمیم به تشکیل یک هسته و کانون بانوان می گیرد، تنها به این هدف که بتواند سایر گروه های مشابه را شناسایی و در اسرع وقت آنها را حذف کند. شخصیتی خیالی به نام میرزا محمود زنبورکچی به عنوان مدیر اداره ی سجل احوال بر اساس انتخاب وزارتخونه قرار است مسئولیت انتخاب اعضا را برعهده گرفته و در ادامه بر فعالیت این کانون بانوان نظارت داشته باشد. گفته می شود طرح داستانی این سریال از طریق محسن قرایی ارائه شده، اما نویسنده اصلی سناریوی سریال کسی نیست جز محمد رحمانیان؛ نویسنده باتجربه این روزهای هنر ایران که آثار ماندگاری در کارنامه پربار هنری اش مثل فیلم نامه کتاب قانون به کارگردانی مازیار میری و همچنین فیلم نامه شیرین به کارگردانی عباس کیارستمی دیده می شود.

سریال شبکه مخفی زنان در زمان نگارش این مطلب تنها یک قسمت از آن منتشر شده و مطلب پیشِ رو بر اساس تجربه قسمت اول نوشته شده است. سریال شبکه مخفی زنان قرار است در قالب 30 قسمت از پلتفرم نمایش خانگی نماوا پخش شود. این سریال یکی از پرخرج ترین تولیدات شبکه های نمایش خانگی به نظر می رسد و با این اوصاف، در ادامه به معرفی چند المان ساده پیرامون این سریال می پردازیم؛ المان هایی که ثابت می کند این سریال ارزش دارد که آن را تماشا کرده و ماجراهایش را دنبال کنیم.

ساختارشکنی

سریال شبکه مخفی زنان به نظر می رسد یک محصول ساختارشکن است. به این معنا که قرار نیست متر و معیارهای به کار رفته در سایر فیلم و سریال های مشابه در سبک کمدی برای این سریال هم مورد استفاده قرار گیرد. در همان ابتدای کار این مسئله به خوبی به بیننده القا می شود. بیننده به یک باره بدون هیچ زمینه چینی با یک سکانس آنچه گذشت روبه رو می شود.

فیلم ساز به واسطه آنچه گذشت تصمیم می گیرد که مقدمه ای بر سریال خود بچیند و اطلاعاتی کلی درباره زمان 1310 به مخاطب ارائه دهد. این فرایند را می توان یک تصمیم هوشمندانه در نظر گرفت؛ چراکه در هر صورت نیاز بود تا به بیننده کم سن و سال این روزهای تلویزیون که پای این سریال نشسته هم یک سری اطلاعات انتقال داد. برای مثال اداره سجل احوال چیست، چه اهمیتی در آن دوران داشته و مسائلی از این قبیل که بسیاری از مخاطبین از آن بی اطلاع هستند.

تیتراژ منحصر به فرد

شگفتی های سریال شبکه مخفی زنان تنها به ساختارشکنی ابتدایی قسمت اول محدود نمی شود. در ادامه وقتی تیتراژ ابتدایی سریال را تماشا می کنیم، جملات و عبارات بامزه ای را از هر نما مطالعه می کنیم که ابتکاری به شدت عالی است. در کنارِ اسامی، به یک زبان خودمانی و تا حدودی هم محاوره ای اطلاعاتی ذکر می شود. برای نمونه چند نام از بازیگران در صفحه حک می شود که در ادامه متنی به نمایش در می آید با این مضمون که بعدا می فهمین کی هستن. این بامزگی تیتراژ خوشبختانه تنها معطوف به تیتراژ ابتدایی نیست و در تیتراژ پایانی هم می توان این رگ و ریشه را مجدد مشاهده کرد. مثلا در بخشی از تیتراژ برای معرفی مسئولین فنی صدا نوشته می شود: افرادی که نمی فهمیم چه می کنند اما جادو می کنند. این اتفاق در کمتر فیلم و سریال ایرانی رخ داده و باید به این حوصله عوامل در خلق این تیتراژ بامزه و مجذوب کننده آفرین گفت.

لیست بازیگران شبکه مخفی زنان؛ درجه یک و عالی

بازیگران سریال شبکه مخفی زنان تشکیل شده از ستاره های درخشان ایران که هر کدام سابقه بسیار زیادی در زمینه بازیگری دارد. در راس تیم بازیگری این سریال، سیامک انصاری در نقش میرزا محمود زنبورکچی حضور دارد. انصاری ثابت کرده که بدون مهران مدیری هم می تواند جلوی دوربین بدرخشد. او ذاتا فرد بانمکی است و با یک بازی درست می تواند مهارت بازیگری اش را در حد چند سطح ارتقا دهد.

مهدی هاشـمی، بازیگر دومی است که بیشتر از همه در قسمت اول به چشم می آید. او در نقش مدبر الملک قرار است در نقش مغز متفکر کل تیم در وزارتخانه هنر باشد. بازی هاشـمی نیز دوست داشتنی است و فیلم ساز معینا از او توانسته به خوبی بازی گیرد. بازیگرهای زن هم همان طور که از نام سریال برمی آید قرار است نقش های مهمی در داستان داشته باشند، اما در قسمت اول چندان جلوی چشم نیستند. در حیطه قسمت اول سریال شبکه مخفی زنان می توان به باران کوثری در نقش پروین اعتصامی اشاره کرد. کوثری در نقش اعتصامی توانسته به زیبایی هر چه تمام تر بازی کند. اعتصامی در داستان قسمت اول حضور بسیار کوتاهی داشته، اما هنر بازی باران کوثری ستایش تمجید است. از طرفی باید به گریم استثنائی و بی نقص هم اشاره کرد که گریمور توانسته چهره کوثری را به حد زیادی شبیه به پروین اعتصامی واقعی در بیاورد.

بازیگران دیگری در لیست اعضای این سریال دیده می شود که در همان قسمت اول معرفی نشده اند. به همین سبب در آینده نزدیک با بازیگرانی مثل حمید فرخ نژاد، امیرحسین رستمی، مونا فرجاد و سایر بازیگران آشنا خواهیم شد. از آنجایی که در قسمت اول تمامی بازیگران بدون استثنا بازی بسیار خوبی را از خود به نمایش گذاشته اند، بازیگرانی که هنوز پشت پرده هستند هم به احتمال زیاد حرف هایی برای گفتن خواهند داشت.

کیفیت بالای ساخت از جنبه فنی و کارگردانی

سریال شبکه مخفی زنان از جنبه کارگردانی و جنبه فنی با سایر سریال های تلویزیونی و نمایش خانگی فرق دارد. از رنگ و نورپردازی گرفته تا نحوه فیلم برداری، همگی در یک سطح جدیدی به نظر می رسند. فیلم ساز برای تک تک قاب ها و حرکت دوربین فکر کرده و باید به این نگاه ریزبینانه کارگردان آفرین گفت.

سریال شبکه مخفی زنان حتی از جنبه موسیقی هم یک سر و گردن بالاتر از رقبا قرار می گیرد. برای مثال موسیقی که در تیتراژ می شنوید را ابوالحسن صبا، مشیر همایون و موسی معروفی نواخته اند که عوامل بخش موسیقی سریال تلاش کرده اند تا ریتم صدا از حالت معمول خود خارج شود. ویلیام نیری، سرپرست بخش موسیقی به نظر می رسد که در این بخش توانسته سنگ تمام بگذارد.

فیلم ساز حتی قاب بندی سریال را هم به سبک فیلم های قدیمی درآورده که اتخاذ این تصمیم، با واکنش های زیادی از سمت مخاطبین همراه شد. قاب بندی متفاوت سریال شبکه مخفی زنان به این نیت انجام شد تا فضاسازی و حس و حال ایران قدیم به مخاطب القا شود. هر چند، اگر واقعا هدف و مقصود افشین هاشـمی این بوده، پس لزومی هم به رنگ حس نمی شود و چه بهتر که رنگ سیاه و سفید برای فیلم در نظر گرفته می شد. با تمامی این تفاسیر، چه خوب و چه بد قاب بندی سریال متفاوت با سایر آثار تلویزیونی و نمایشی است.

طنزی که سطح پائین نیست

سریال شبکه مخفی زنان از همان قسمت نخست معین می کند که به قصد انتقاد روی کار آمده است. به نظر می رسد که رحمانیان در مقام نویسنده قرار نیست در لفافه سخن بگوید. از گفت وگو و رفتار پروین اعتصامی با زنبورکچی بگیرید تا اتفاقات دیگری که در قسمت اول می افتد، همگی حاکی از آن است که شبکه مخفی زنان یک سریال عادی نیست.

سریال شبکه مخفی زنان در قسمت اول نمی تواند سطح دغدغه مندی خود را به صورت کامل نشان دهد. با این حال اتفاقات جست و گریخته ای که جلوی دوربین می بینیم، نشان می دهد که طنز سریال قرار نیست معطوف به فعالیت های سطح پایین و لودگی باشد. برای مثال در بخش نظارت بر موسیقی به خوبی می بینیم که نویسنده با مولوی هم سر شوخی را باز می کند و کیفیت یکی از شعرهایش را زیر سوال می برد.

با این که هنوز بسیار زود است درباره کیفیت قلم طنز و انتقادی این سریال نظر قطعی داد، اما این نگرانی وجود دارد که سریال در ادامه نتواند مثل گذشته قلم انتقادی تیز و برنده داشته باشد. به هر حال دست گذاشتن روی موضوعات مربوط به زنان، چیزی نیست که بتوان به راحتی آنها را مطرح و حتی با آنها شوخی کرد. باید منتظر ماند تا ببینیم شوخی های سریال شبکه مخفی زنان به کجا خواهد رسید و آیا شدت طنز سریال به اندازه ای می رسد که به ریسه بیفتیم یا خیر. بر اساس آنچه گذشت در قسمت اول به نظر می رسد که فیلم ساز برای تعریف قصه هیچ عجله ای نداشته و از آنجایی که تعداد قسمت های سریال شبکه مخفی زنان 30 عدد گزارش شده، با یک روایت به نسبت آرام روبه رو خواهیم بود. با تمامی این تفاسیر، بر اساس معرفی و مرور پنج عامل مهم سریال می توان تماشای این سریال را توصیه کرد.