مقایسه رفتار با کرونا؛ از چین تا ایران - ایپتن

با ما همراه باشید و با تور چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

عباسعلی وفایی در گفت وگو با خبرنگاران، درباره شرایط فرهنگی کشور چین و ارتباطات میان ایران و چین از زمان شروع شیوع ویروس کرونا اظهار کرد: تقریبا از وقتی گسترش ویروس کرونا در ووهان چین رخ داد، از سوی دولت چین تصمیماتی جدی اتخاذ شد. اگرچه این اتفاق نزدیک به بهار سال نو مردم چین بود، اما تصمیم ها منجر به این شد که بسکمک از مراکز علمی و فرهنگی از جمله دانشگاه ها، مدارس و مراکز فرهنگی و گردشگری کاملا تعطیل شوند و از کار بازایستند. کار ما هم که در سفارت در ارتباط با این مراکز بود معطل ماند. تقریبا کار فرهنگی در آن کشور در این ایام به صورت صددرصد تعطیل شده بود، چون هیچ گونه ارتباط گیری ای با دانشگاه ها، همایش ها و کارهای علمی دیگر وجود نداشت و تصمیمات دولت مانع از آن شده بود که این محافل برگزار شوند.

او اضافه نمود: حتی در پکن که آخرین آمار مبتلایان تا هفته گذشته 400 و اندی نفر و تعداد قربانیان دو، سه نفر با جمعیت بالغ بر 20 میلیون نفر بود، اما با این گسترش محدود، همه مراکز علمی و فرهنگی از سوی دولت تعطیل اعلام شد. این فقط شامل مراکز فرهنگی و علمی نمی شد؛ تمام پاساژها و فروشگاه های بزرگ که محل تجمع مردمی است، هم اکنون هم تعطیل است. به هر روی کارهای فرهنگی ما در آن جا از فعالیت باز ایستاد، چون مخاطبی نداشتیم.

وفایی همچنین اعلام کرد: در این مدت مردم چین هم رعایت می کردند؛ گرچه سال نو آن ها بود، اما مسافرت نرفتند و در خانه های شان ماندند. آن ها معمولا در پارک ها به ورزش و خصوصا به صورت دسته جمعی به ورزش های سنتی می پردازند، اما این فعالیت ها را ادامه ندادند. حتی برای قدم زدن هم در خیابان ها حضور نیافتند و پکن، یک شهر آرام، بدون مراسم و بدون هیچ گونه کار فرهنگی، مالی بود که از فعالیت بازایستاد و این منجر به این شد که ویروس در آن جا گسترش پیدا نکند. در حال حاضر با این که آمار مبتلایان و قربانیان فروکش نموده و در بعضی شهرها حتی در مراکز استان ها تقریبا گسترش این ویروس به صفر رسیده، اما دانشگاه ها و مدارس همچنان تعطیل است. ما همایش های بین المللی برای اسفندماه داشتیم که همگی لغو شدند و زمان برگزاری مجددشان هم هنوز معلوم نیست. از هفته گذشته به صورت آنلاین و همچنین آفلاین بعضی کلاس های دانشگاه ها برگزار می گردد و به استادان گفته اند که یک هفته در میان می توانند کلاس های شان را برگزار نمایند. آن ها با سیستم وی چت که کانال ملی شان است کلاس های شان را برگزار می نمایند.

رایزن فرهنگی ایران در چین که چند روزی است به تهران بازگشته است از شرایط مقابله مردم ایران با ویروس کرونا در مقایسه با مردم چین چنین گفت: من در آن جا همکاری مردم چین را با دولت و تصمیمات دولت به عینه مشاهده کردم و دیدم چگونه به تمام مقررات وضع شده تمکین می بخشند و کمک می نمایند، گرچه ممکن است مشکل مالی برای شان پیش بیاید یا درآمدشان کاهش پیدا کند. در سال های گذشته قریب به 130 میلیون چینی در سال نو سفر می کردند، اما آن ها سال جاری اصلا به سفر نرفتند و در خانه های شان ماندند. تمام رستوران های بزرگ و کوچک خصوصا در پکن تعطیل اعلام شد و در مدخل ورودی تمام مراکزی که اگرچه خالی از مردم بود، مثلا بعضی مکان های اجتناب ناپذیر مثل بازار میوه و تره بار، همه را چک می کردند و اگر کسی نشانی از ویروس داشت با تماس با اورژانس او را منتقل می کردند. این بسیار جالب بود که تمام مردم تمکین می کردند. در روزهای عادی در غروب والدین فرزندان شان را بیرون می آوردند، اما در این مدت هیچ خبری از این نبود که کسی زندگی خودش را خارج از خانه بگذراند.

او ادامه داد: هوای پکن همواره بسیار آلوده و خیابان ها شلوغ بود، اما در این مدت خیابان ها خلوت و هوا سالم شده بود. آن چه من در ایران دیدم این است که انگار مردم این ویروس را شوخی گرفته اند. قصد ترساندن ندارم، اما اگر همکاری مردم نباشد و دولت تصمیم های بهتری اتخاذ نکند و از تجربه چین در این مقابله استفاده نکند، کشور بیشتر متضرر می گردد. من آن جا دیدم که بسکمک از مسئولان به شهر ووهان رفتند اما هیچ نشانه ای از این که مبتلا شده باشند در آن ها پیدا نشد. اما بعضی از مسئولان ما مبتلا و گرفتار شدند و این نشان می دهد ما حتما نوع مقابله با این ویروس را نمی دانیم، کما این که نمی بینیم در هیچ کجای چین همان تعداد اندکی هم که بیرون هستند از ماسک استفاده ننمایند، اما هنوز هم پزشکان ما بر این باورند که احتیاجی نیست، وقتی چنین باوری وجود دارد، ویروس این طور گسترش پیدا می نماید.

وفایی به رعایت نکردن نکات بهداشتی توسط افرادی که در تهران با مردم در ارتباط هستند اشاره و اعلام کرد: من در این چند روز وقتی مقایسه می کنم، از جمله رعایت نکردن نکات بهداشتی توسط افراد در فروشگاه های بزرگ را می بینم که با دستکش خودشان را مصون می دارند اما کارت بانکی را برمی دارند و با این وضع اجناس را به من تحویل می دهند، مثلا شیر و ماستی که قرار است در یخچال نگهداری گردد، که با همان دست های آلوده آن ها را بارکدخوانی می نمایند و تحویل می دهند. این منجر به گسترش ویروس می گردد و احتیاج است در این زمینه ها قدری اندیشه های علمی را به کار بگیریم.

او با بیان این که چیزی که مانع از گسترش ویروس در چین شد، خریدهای اینترنتی بود گفت: معمولا این خریدهای اینترنتی را دم در خانه می آوردند، قفسه هایی را در مجتمع ها تعبیه نموده بودند که خریدها در آن ها گذاشته می شد، دو ساعت می ماند و هوا می خورد و مسئولان مجتمع وظیفه داشتند هر یک ساعت یک بار ویروس کشی و ضدعفونی نمایند، بعد هم تحویل داده می شد و وقتی مجددا توسط خودمان در فضای آزاد گذاشته می شد به خانه برده می شد. مشاهدات و تجربیاتم در این چند روز بسیار با چین تفاوت دارد و با این رفتار و نگاه بی شک نمی گردد بر این ویروس غلبه کرد. باید اهتمام و برخورد منطقی تری برای آن اتخاذ گردد و محدودیت هایی برای بعضی موارد اعمال گردد. حتی ما اجازه نداشتیم بدون تست تب به خانه های خودمان برویم و هیچ کس حتی خویشان درجه یک حق نداشتند به خانه های ما بیایند.

رایزن فرهنگی ایران در چین همچنین درباره احتمال بسته شدن مرزهای چین برای ایرانیان و شرایط بازگشت استادان زبان و ادبیات فارسی و دانشجویان به این کشور اعلام کرد: آن ها تعارف ندارند و طبق مقررات خودشان اقدام می نمایند، اما بعید می دانم، روابط علمی، فرهنگی، مالی و سیاسی ما این فرصت را نمی دهد که در آینده مرزها را ببندند، اما آن چه برای کشور چین خیلی مهم است و حتی برای خودشان هم در این باره تعارف ندارند سلامت شان است. وقتی 10 روز پیش ووهان از قرنطینه درآمد اگر بعضی از مردم هم که به سفر رفته بودند بخواهند به شهرهای خودشان برگردند، باید 14 روز در خانه خودشان قرنطینه شوند و اگر هیچ علامتی نداشته باشند می توانند به شرایط عادی برگردند. هر کس هم به چین برود همین قانون است تا مطمئن شوند کسی حامل ویروس نیست. البته اگر زمانی شیوع فراوانی در ایران پیدا کند ممکن است برای کوتاه مدت سخت گیری ها بیشتر گردد، اما این که مانع ورود بشوند، نیست.

این استاد زبان و ادبیات فارسی درباره شرایط زبان و ادبیات فارسی در کشور چین اظهار کرد: خوشبختانه نبض زبان و ادبیات فارسی به نیکی و خوبی می زند. خوشبختانه بین کشورهای مختلف، چین اولین کشوری است که از نظر وجود رشته تخصصی زبان و ادبیات فارسی تعدد دارد. قریب 13 دانشگاه رشته زبان و ادبیات فارسی دارند و اغلب دانشگاه های مادر و بزرگ به تربیت دانشجوی زبان و ادبیات فارسی اهتمام دارند. از جهت کمی هم نسبت به قبل توجه ویژه ای به این مسئله شده است.

او در شرح بیشتر اضافه نمود: قبلا شاید چند یا یک سال در میان، 14 دانشجوی زبان و ادبیات فارسی می گرفتند، اما حالا به دلیل ارتباطات عمیق و مراودات بیشتر فرهنگی، مالی و سیاسی خیلی از دانشگاه ها جذب سالانه دارند.

وفایی همچنین به رویکرد مثبت دولت چین نسبت به حضور استادان ایرانی اشاره نمود و گفت: این امتیاز متمایز از کشورهای دیگر است که دولت به استادان ایرانی هم حقوق می دهد و هم مسکن استاد را مهیا می نماید. در سال های اخیر حضور استادان ایرانی منجر به کیفیت بخشی در آموزش زبان فارسی بوده است. در کنار این، ناشران فعالی وجود دارند که ظرفیت های بالقوه ای دارند و با شمارگان زیاد کتاب های مربوط به زبان و ادبیات فارسی و تاریخ و فرهنگ ایران را منتشر می نمایند. صندلی ایران از منظر فرهنگی و تاریخی در میان فرهیختگان و دانشجویان چین صندلی ویژه ای است. بسکمک از آثار ادبی و غیرادبی تاریخی ایران در چین با شمارگان زیاد ترجمه و چاپ می شوند و اخیرا یک بسته 23 عنوانی کتاب توسط نشر دنیا بین الملل که سومین ناشر بین المللی دنیا است چاپ و عرضه شده است.