تلقین چیست و چگونه اثر می گذارد؟ - ایپتن

تلقین یک فرایند روانشناختی است که شاید درباره آن زیاد شنیده باشیم اما چقدر در خصوص کارآمدی واقعی آن می دانیم؟ آیا آنگونه که می گویند می تواند تاثیرگذاری زیادی داشته باشد و یا حتی موجب تغییر در سلامتی ما شود؟ در این مقاله با این فرایند روانشناختی بیشتر آشنا می شویم.

تلقین چیست؟

تلقین فرایند روانشناختی است که به وسیله آن یک شخص افکار، احساسات یا رفتار شخص دیگری را راهنمایی می نماید. به عبارت دیگر به فرایندی گفته می شود که به وسیله آن پاسخی غیرانتقادی بر اثر محرکی برانگیخته شود.

در روان شناسی اجتماعی این اصطلاح معمولا این فرایند را به رابطه ای نسبت می دهد که در آن فرد یا گروه از نمادها به صورت محرک استفاده می نماید تا پاسخ های غیرانتقادی را در افراد یا گروه های دیگر، یا در خود بیدار کند.

تاریخچه کشف تلقین

قوانین این فرایند توسط دکتر امیل کوئه داروساز و روان شناس فرانسوی پایه گذاری شدند. دکتر کوئه روزی در داروخانه خود مشغول کار بود که یکی از بیمارانش با عصبانیت وارد داروخانه شد و با همان حالت آغاز به اعتراض کرد و گفت: آقای دکتر تمام داروهایی که به من داده اید بی تاثیر هستند.

در زمانی که او داشت اعتراض می کرد انگار چیزی یا کسی در ذهن دکتر کوئه گفت: داروی قبلی بیمار را بگیر و با کپسول و رنگ دیگری به بیمار بده و به او بگو که این دارو، داروی جدیدی است که بیماران زیادی را درمان نموده است. او چنین کرد وبه بیمار گفت که دارویی که به تو می دهم تازه دستم رسیده، مطمئن باش که این دارو بیماری تو را معالجه خواهد نمود. بیمار دارو را با این ذهنیت که حتما بیماریش با داروی جدید بهبود پیدا خواهد نمود، داروخانه را ترک کرد.

پس از چند روز بیمار دکتر کوئه با خوشحالی برگشت و به دکتر گفت: آقای دکتر از شما به دلیل داروی جدید سپاسگزارم. داروی جدید بیماری مرا معالجه نموده است.دکتر امیل کوئه از اینکه داروی قبلی توانسته بود بیماری او را معالجه کند بسیار متعجب شد. بعد از اینکه مطمئن شد دارو همان داروی قبلی است به این نتیجه رسید که جملاتی که به بیمار گفته است باعث معالجه بیمار شده است.این اولین جرقه ای بود که در ذهن دکتر امیل کوئه خورد.

ولی اتفاق دیگری هم افتاد که باعث شد این نکته به صورت جدی تری از طرف دکتر کوئه پی گیری شود.

در یکی از روزها در هنگام صبح موقعی که پسر دکتر کوئه از خواب بیدار شد، دکتر کوئه به دلایلی آغاز به پرخاش کرد و با عصبانیت به سر پسرش داد زد و او را سرزنش کرد. پس از این کار او پسرش را زیر نظر داشت و متوجه شد که تا چند روز شخصیت پسرش به هم ریخته و حال او دگرگون شده است.او در روزها و ساعات دیگری هم فرزندش را با عصبانیت سرزنش نموده بود ولی حال او را اینگونه دگرگون ننموده بود. برای اینکه مطئن شود در روز دیگری و همان ساعت یعنی اول صبح موقع بیدار شدن پسرش دوباره این کار را تکرار کرد و به همان نتیجه رسید. یعنی مشاهده کرد که تا چند روز پس از این ماجرا حال پسرش دگرگون است و این جرقه دوم بود که در ذهن کوئه خورد.

دکتر کوئه پس از اتفاقی که افتاد به این نتیجه رسید که هرگاه در اول صبح موقع بیدار شدن از خواب و یا در آخر شب موقع خوابیدن جملات مثبت و یا منفی به کسی گفته شود ذهن او تا چند روز درگیر آن جمله خواهد بود.او متوجه شد که در این ساعات ذهن ناخودآگاه افراد در بیشترین حالت برنامه پذیری می باشد و می توان با تلقین های مثبتی ذهن بیمار را برنامه ریزی کرد.

او پس از مدتی با پدیده ای به نام هیپنوتیزم آشنا شد و متوجه شد که ذهن انسان در هنگام هیپنوتیزم بالاترین موقعیت برنامه پذیری را دارد. پس از آن بیمارانش را هیپنوتیزم درمانی می کرد و جملات و کلمات مثبتی را به آنها تلقین و آنها را معالجه می کرد.

قوانین دکتر کوئه

دکتر کوئه پس از تحقیقات فراوانی که انجام داد، این قوانین را پایه گذاری و در سه بند منتشر کرد:

１- قانون توجه تمرکز یافته

دکتر کوئه اعلام کرد که اگر کسی چیزی را در ذهن خود مرور کند و به آن بها دهد این ذهنیت کم کم جزیی از شخصیت او می شود و در وجود او نمود می نماید پس اگر کسی پیش خود فکر کند که می تواند کاری را انجام دهد و به آن توجه کند آن کار را انجام می دهد و به نتیجه ای که در ذهنش به آن باور داشته است می رسد. و اگر کسی خلاف این ذهنیت عمل کند، یعنی این ذهنیت را داشته باشد که توانایی انجام کاری را ندارد، در نتیجه به ذهنیت خود جامعه عمل می پوشاند و قادر به انجام آن کار نخواهد بود.

２- قانون اثر متضاد

این قانون می گوید: اگر کسی به عملی نبودن کاری ایمان داشته باشد ولی برای انجام دادن آن کار اقدام کند، هرچه بیشر کوشش کند کمتر نتیجه می گیرد.

３- قانون اثر عاطفی و هیجانی

معنی این قانون این است که اگر این فرایند با عاطفه و هیجان همراه باشد قدرت بیشتری می گیرد و در نهایت با شدت زیادی انجام می گیرد.

نکاتی در خصوص اثرگذاری تلقین

• با ایجاد تمرکز فکری و خواب هیپنوتیزم می توان تلقین پذیری را زیاد کرد.
• کسانی که با ساختمان مغز و اعصاب آشنا هستند، معتقدند حرف ها، ترس ها و بسیاری از عواطف روی غدد داخلی بدن اثر می گذارد و موجب بهبود یا بیماری شخص می شود.
• دکتر جیمز براون گفته است: قوه خیال یکی از طرق بسیار موثر درمان امراض روانی است. با فکر و خیال می توان حالات سلامتی و بیماری را تغییر داد.
• اثرات خود تلقینی به قدری در انسان زیاد است که قادر است او را بیمار کند و یا از سخت ترین بیماریها نجات دهد. برای مثال توجه زیاد به عضوی از اعضای بدن ، موجب ابتلای آن عضو به کسالات و بیماری می شود. مثلا شخصی که دائم نگران قلبش باشد و ترس و واهمه ابتلا به بیماری قلبی داشته باشد، به تدریج دچار اختلالات قلبی گشته و در واقع بیمار می شود.
• امروزه همه انسانها همیشه در محاصره تلقین های مختلف قرار دارند. بنابراین هر صدا و منظره و یا هر نوع تحریک دیگر که تجربه می شود، اثر خاصی در حواس پنجگانه انسان می گذارد. و بطور ناخودآگاه انسانها را تحت تاثیر قرار می دهد.
• هنگامی که دلسرد و اندوهناک هستیم، قدرت خلاقیت ما کاهش می یابد، باید به زور هم که شده خود را به کارهای فرح بخش و مثبت سرگرم کنیم، زیرا انجام این نوع کارها در چنین شرایطی، تاثیر داروی مقوی را دارد و ما را از اندوه و دلسردی رهایی می بخشد و ما را در انجام کارها خلاق می سازد.
• روح و بدن از هم جدا نیستند. در بین این دو وحدت دو جانبه برقرار است. بنابراین هر نوع ناراحتی در جسم، روان را هم متاثر می سازد و بر عکس.

گردآوری: مجله اینترنتی خبرنگاران