با اعزام پیروز دوفضانورد به مدار، اسپیس ایکس عصر جدیدی از مسافرت های فضایی را آغاز کرد

به گزارش ایپتن، شاید ده ساله بودم که یک بار مجله دانستنیها را دستم گرفتم و دیدم در مقاله ای پیش بینی نموده که ظرف چند سال بعد روس ها یا شاید آمریکایی ها به مریخ برسند.

با اعزام پیروز دوفضانورد به مدار، اسپیس ایکس عصر جدیدی از مسافرت های فضایی را آغاز کرد

بهترین تجربه سفر را به سفر به کانادا تجربه کنید و با مجری مستقیم تورهای کانادا بهترین برنامه سفر را برای خود انتخاب کنید.

تصاویر رنگی تخیلی، هیجان زده ام نموده بود و تصور می کردم که اگر این رویداد پخش زنده گردد، چه می گردد!

آنچه امروز هیجان زده مان نموده با آن آرزوهای دوران کودکی مان فاصله زیادی دارد. اتمام جنگ سرد و تعهد دولت ها برای سرمایه گذاری روی واقعیت های ملموس و افزایش رفاه اجتماعی و نه رقابت های پرهزینه ویرانگر یا جاه طلبانه باعث شد که دیگر از آن بودجه کلان زمان فتح ماه، خبری نباشد. البته مسائل تکنیکی هم مزید بر علت شدند.

گرچه پیروزیت های بشر در اعزام فضاپیماهای بی سرنشین، هم کم نبوده اند، اما سفرهای سرنشین دار چیز دیگری هستند و هیچ چیز نمی تواند جلوی رؤیاها را سد کند!

این چندساله سرخورده شده بودیم که نه تنها سفرهای سرنشین دار سهولت بیشتری پیدا ننموده اند، بلکه ناسا به کل اعزام شاتل ها را متوقف نموده و تنها با سایوزهای روسی فضانورد اعزام می نماید.

برای خصوصی شدن و رقابتی شدن سفرهای فضایی، یک دوره گذار باید طی می شد. پرتاب پیروزیت آمیز موشک فالکون 9 اسپیس ایکس، در ساعت 3:22 دقیقه به وقت شرق آمریکا، که کپسول دراگون را به مدار رساند، شاید تکرار مکررات قبلی به نظر برسد، اما دستاوردهای آن را بی شک در سال های آینده خواهیم دید. این پرتاب نوید سفرهای ارزان تر و دوردست تر در میان مدت را می دهد.

باری! مرکز فضایی کندی ناسا، منتظر بود که بعد از تعویق نوبت قبلی پرتاب فالکون 9، امروز با بهتر شدن شرایط آب و هوا این کار را انجام بدهد. موشک 70 متری منتظر بود که دو فضانورد به نام های باب بنکن و داگ هارلی را به مدار ببرد تا بعدا به ایستگاه فضایی بین المللی برسند. 19 ساعت تمام طول می کشد تا این دو به ایستگاه فضایی برسند.

امروز برای اولین بار از سال 2011، آمریکا پیروز شد که از خاک خودش و به صورت مستقل و بدون احتیاج به روس ها، فضانورد راهی فضا کند.

کپسول دراگون در بالای فالکون 9، مثل چلنجر، به بخت و اقبال واگذار نشده بود. آن فاجعه چلنجر در سال 1986 سبب شد که این بار مهندسان مکانیسمی متشکل از 8 موتور گریز را در فضاپیمای دراگون، بگنجانند تا شانسی برای بقا در صورت اختلال عملکرد فالکون داشته باشد. خوشبختانه پرتاب پیروزیت آمیز بود و 12 دقیقه بعد از پرتاب بنکن و هارلی در مدار بودند.

برآورد می گردد که دارگون ساعت 10:29 دقیقه صبح فردا به صورت اتوماتیک به ISS یعنی همان ایستگاه فضایی بین الملیی برسد. در این صورت دو فضانورد آمریکایی به سه فضانورد این ایستگاه که یکی آمریکایی و دو نفرشان هم روسی است، خواهند پیوست.

این دو فضانورد بین یک تا 4 ماه در ایستگاه باقی خواهند ماند.

بنکن و هارلی دوستان نزدیک هستند. این دو نظامی و خلبان سابق، سالهای مدید است که آموزش فضانوردی دیده اند. هر دوی آنها بسیار باتجربه هستند و هر کدامشان سابقه 2 پرواز با شاتل و نیز مشارکت در بردن قطعات ایستگاه فضایی به مدار را دارند.

هیجان دیگری را البته ما باید به انتظار بکشیم و آن زمانی است که کپسول دراگون با 4 چتر، ایستگاه را همراه دو فضانورد ترک کند و بخواهند در ساحل فلوریدا به زمین بنشیند.

کسپول از پیش طوری طراحی شده که نه تنها به درد زمین نشینی بخورد، بلکه بتواند در دیگر شرایط مثلا نشستن روی سطح مریخ هم کارایی داشته باشد.

شاید تصور کنیم که این نخستین بار است که بخش خصوصی اینقدر در فضانوردی فعال شده است. اما باید بدانیم که دهه هاست ناسا پروژه های خود را برون سپاری می نماید. مرکوری، جمینی و آپولو هم بدون استفاده از توانایی های پیمان کاران خصوصی، قابل ساخت نبودند.

گرچه پرتاب دراگون، بسیار هیجان زده مان نموده، اما باید از خود بپرسیم که شاتل برنامه هیجان انگیزتری بود، یا پرتاب کپسول؟

شاتل ها می توانستند تا 7 فضانورد را حمل نمایند، در آنها می شد در شرایط جاذبه نزدیک به صفر، آزمایشاتی انجام داد، با شاتل حتی سخت افزارهایی به ایستگاه فضایی برده شد. بازگشت شاتل هم باشکوه تر از کپسول های فضایی است. شاتل مجبور نبود که تنها متکی به چترهایش باشد و با بال هایش می توانست در اتمسفر سر بخورد و موقرانه در باند فرود اختصاصی، فرود آید.

اما چه کنیم که فاجعه های چلنجر و کلمبیا با از میان بردن 14 فضانورد، باعث شدند که تصمیم سخت پایان دادن به ماموریت های شاتل خاتمه گرفته گردد.

از سال 2011 به بعد ناسا مجبور شد که بابت اعزام فضانوردهایش با موشک سایوز روسی، به آنها پول پرداخت کند که ابتدا این تعرفه 20 میلیون دلار به ازای هر فضانورد بود که بعدها به 90 میلیون دلار هم رسید!

در سال 2014 ناسا با دو شرکت بویینگ و اسپیس ایکس برای طراحی فضاپیما برای رساندن فضانورد به مدارهای پایین قرارداد امضا کرد. نام فضاپیمای بویینگ استارلینگر و نام فضاپیمای اسپیس ایکس، دراگون بود. ارزش قرار داد ناسا با بویینگ و اسپیس ایکس به ترتیب 4.2 میلیارد دلار و 2.6 میلیارد دلار بود.

اسپیس ایکس در تقلا برای ممکن کردن رؤیای بازگشت به ماه و نیز نخستین سفر سرنشین دار به مریخ است و بنابراین روی موشک دیگری به نام Starship هم کار می نماید که تا حالا در دفعات متعددی منفجر شده است که آخرین بارش 29 می بود. ناسا 135 میلیون دلار به این شرکت یاری نموده که استارشیپ را زودتر نهایی کند تا از آن بتوان برای سفر به ماه استفاده کرد.

منبع: یک پزشک
انتشار: 13 مرداد 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: ipten.ir شناسه مطلب: 1033

به "با اعزام پیروز دوفضانورد به مدار، اسپیس ایکس عصر جدیدی از مسافرت های فضایی را آغاز کرد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "با اعزام پیروز دوفضانورد به مدار، اسپیس ایکس عصر جدیدی از مسافرت های فضایی را آغاز کرد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید