بازار پوشاک ما در اختیار چین و ترکیه است - ایپتن

با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید.

به گزارش گروه رسانه ها خبرنگاران، روزهای پایانی سال که از راه می رسد، تکاپویی هم در بازارها رخ می دهد. نوعی هیجان حاصل از رونق خرید و فروش. بسیاری از فراورینماینده ها و فعالان بازار هم به نوعی چشم گذاشته اند تا این روزها از راه برسند و سودی حاصل نمایند. یکی از بازارهایی که به اصطلاح دم عید حسابی بازارش می گیرد، بازار پوشاک است. از روزگاران گذشته تاکنون هم لباس عیدی چیزی نبوده که بتوان از آن چشم پوشی کرد. به همین دلیل در این گزارش بازار پوشاک را در گفت وگو با کارشناسان این حوزه آنالیز نموده ایم.

جمعیت حدود 80میلیون نفری ایران بازاری مستعد ایجاد نموده که می تواند ظرفیت های فوق العاده ای برای فراوری و عرضه پوشاک در اختیار سرمایه گذاران قرار دهد. زیرا هیچکسی در هیچ رده سنی وجود ندارد که از پوشاک بی احتیاج باشد. وقتی سری به بازار می زنید داستان خیلی خوشایندی نمی بینید. البسه چینی، ترک و کشورهای آسیای شرقی بازار پوشاک ایران را قرق نموده اند. فراورینماینده هایی که روزگاری به کشورهای اروپایی و آمریکایی صادرات داشته اند، امروزه به دلیل تحریم ها و موانع داخلی که بر سر راه فراوری وجود دارد، عملا از هستی ساقط شده اند.

بنابراین حجم بالایی از این بازار با مشتریان میلیونی توسط کالاهای واردتی تامین می شود. کالاهایی که میزان بسیار بالایی از آنها به وسیله مبادی غیرقانونی و به صورت قاچاق وارد کشور می شود.

سعید حسین زاده، عضو هیات رئیسه اتحادیه فراورینمایندگان و صادرنمایندگان پوشاک و نساجی ایران در این زمینه می گوید: در حال حاضر آمار مصرف سرانه پوشاک در ایران برای هر نفر به طور سالانه یک میلیون و 150هزار تومان است. از این رقم حدود چهار و نیم میلیارد دلار آن به صورت قانونی وارد می شود و حدود چهار میلیارد دلار آن هم به صورت غیرقانونی و قاچاق وارد می شود. حجم ناچیز باقی مانده از بازار هم فراوری داخل است. وی در ادامه با بیان مثالی جالب توجه به عمق فاجعه قاچاق اشاره می نماید: اگر حساب کنیم که هر کانتینر 12متر طول داشته باشد، حجم غیرقانونی واردات پوشاک به اندازه 700کیلومتر کامیون است و نمی توان گفت همه این واردات غیرقانونی به وسیله چمدانی و غیره است!

نمایشگاه های بهاره؛ بیم ها و امیدها

طی چند سال اخیر در اواخر هر فصل شاهد برپایی نمایشگاه هایی برای ارائه اجناس به مردم هستیم. نمایشگاه های بهاره یکی از این گونه است. نمایشگاه هایی که با هدف ارائه جنس ارزان تر البته با کیفیت قابل توجه برگزار می شوند. اما وقتی پای صحبت های کارشناسان این حوزه می نشینیم، داستان شکل دیگری به خود می گیرد. از برگزاری غیراصولی و تحقیرآمیز نمایشگاه ها در چادرهای برزنتی و دور از شأن مردم گرفته تا ارائه اجناس بنجل با قیمت های بالا. حسین زاده در این زمینه معتقد است: ما با این سیستمی که نمایشگاه های بهاره برگزار می شود، مخالفیم. چون نه جنس باکیفیتی به مشتری ارائه می شود و نه قیمت ها مناسب است. زیرا که غرفه داران به دلیل هزینه های بالایی که برای شرکت در این نمایشگاه ها می پردازند، هزینه های خود را با بالابردن قیمت ها جبران می نمایند. از طرفی معمولا اجناس بی کیفیت و فروش نرفته در طول سال در این نمایشگاه ها عرضه می شود.

وی همچنین اضافه می نماید: مسئله دیگری که باید به آن اشاره کنم برمی شود به نحوه برپایی چنین نمایشگاه هایی. نمایشگاه هایی که گاه در چادرهای برزنتی برپا می شود و اجناس روی هم تلنبار می شوند! این دور از شأن مردم ماست. مردم تا چه زمانی باید پوشاک خود را از چادرها خریداری نمایند؟از طرفی بسیاری از کسانی که در این نمایشگاه ها حضور می یابند، فراورینماینده نیستند در حالی که شعار برگزاری برگزارنمایندگان حمایت از فراوری داخل است اما برگزاری اینچنینی هیچ یک از اهداف بیان شده را دنبال نمی نمایند.

راهکارهایی که نادیده گرفته می شوند

حسین زاده معتقد است که اگر قرار است جنسی با قیمت مناسب تر در دست مردمی که توان خرید پایین تری دارند، قرار بگیرد، راهکارهای زیادی وجود دارد. مثلا در همه جهان مراکزی ایجاد نموده اند که در فصول مختلف سال کالاهای مورد احتیاج مردم را ارزان تر به دست مشتری می رسانند. این مراکز می تواند در قسمت های قابل دسترسی شهر باشد. چندین سوله می توان برای این امر احداث کرد که نه زمان زیادی لازم دارد و نه هزینه زیادی. مثلا نزدیک فرودگاه جای مناسبی برای این کار است. این سوله ها را می توان در فصول مختلف برای ارائه کالاهای مختلف به صورت مجانی در اختیار اصناف مختلف قرار داد تا آنها بتوانند جنس را ارزان به مشتری برسانند. نه اینکه یک غرفه 12متری را شش میلیون تومان به شرکت نماینده واگذار نمایند. این فراورینماینده پوشاک همچنین از مسئولان استدعا دارد که دست از سر فراوری بردارند: ما می توانیم بخش بزرگی از مصرف داخلی را تامین کنیم. اما قاچاقی که وجود دارد، ظلم است به فراورینماینده داخلی. حتی اجناس قاچاق در نمایشگاه ها هم ارائه می شوند!

صادرات پوشاک

مطابق گفته های مسئولان امر،در طول سال حدود 700 تا 800 میلیون دلار هم صادرات پوشاک داریم. حسین زاده در این مورد اضافه می نماید: قبل از آغاز تحریم ها و آغاز سیر افولی اقتصاد ایران، فراوریی های پوشاک به کشوری چون آمریکا هم صادرات داشته اند. اروپای شرقی و روسیه هم از جمله مقاصد صادرات پوشاک ایران بوده اند اما در حال حاضر تنها به کشورهای همجوار آن هم به صورت محدود صادرات داریم.زیرا که فراوری پوشاک کار سختی است. هم نیروی انسانی زیادی احتیاج دارد و هم قوانین سخت و دست و پاگیری در حوزه فراوری وجود دارد. ما از مسئولان می خواهیم که دست از سر فراوری بردارند. فراوری در ایران سودآور نیست. اما به خاطر مشکلاتی که وجود دارد کسی رغبتی به سرمایه گذاری ندارد. نتایج اجتماعی و مالی زیادی هم در این زمینه به دست می آید که اشتغالزایی مرحله اول آن است.

مانتو هم وارداتی شد

مانتوی زنانه به عنوان یک کالای بسیار پرفروش در روزهای منتهی به عید، فرصت خوبی برای افرادی ایجاد نموده که پارچه های مورد احتیاج برای دوخت این کالا را وارد نمایند. تا جایی که به گفته حبیب طهماسبی نیک، رئیس اتحادیه خیاطان تهران بیش از 80درصد از پارچه ای که برای دوخت مانتو در کشور استفاده می شود وارداتی است و از کشورهای چین، ترکیه، مالزی، ژاپن و کره جنوبی خریداری می شود. طهماسبی نیک همچنین می افزاید: واردات مانتوی دوخته شده و آماده مصرف نیز به کشور وجود دارد که متاسفانه غالب آنها به صورت قاچاق و بدون پرداخت کوچک ترین حق گمرکی و مالیات به کشور می آید و این بزرگ ترین ضربه ها را به خیاطان و فعالان این حوزه وارد می نماید. این مقام مسئول بیش از 50درصد از بازار پوشاک زنان را در اختیار چین و ترکیه می داند.

رئیس اتحادیه خیاطان تهران با اظهار این نکته که در حال حاضر بیش از شش هزار واحد خیاطی در سطح تهران فعالیت می نمایند، واردات غیرقانونی پوشاک آماده و دوخته شده را دلیل کسادی بازار کار این واحدها معرفی می نماید. وی همچنین اشاره می نماید که از لحاظ طراحی دوخت و حتی پارچه مصرفی فراوریات ایرانی کیفیت بهتری در مقایسه با نمونه های چینی خود دارند، اما اجناس داخلی به دلیل داشتن هزینه های فراوری بالاتر و پرداخت مالیات بر ارزش افزوده از لحاظ قیمتی قابل رقابت با اجناس ارزان قیمت چینی که به صورت قاچاق و بدون گمرکی وارد می شوند، نیست.

منبع: روزنامه قانون

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها