شهری که مردمانش خاک را به هنر کیمیا کنند - ایپتن

خبرنگاران: شاید تا به حال نام لاله جین را نشنیده باشید اما اگرکاسه ها و گلدان هایی با رنگ لعاب آبی فیروزه ای و لاجوردی همدان را دیده اید بدانید که اینها هنر دست مردمان شهری است که سفالگری با آن ها عجین شده است.

لاله جین کجاست؟

در 26 کیلومتری شمال همدان در شهرستان بهار بخش لالجین، شهر لاله جین قرار گرفته است. با توجه به آثاری که از تنور، چاه، خشت و سفال و همچنین سنگ های قبر در این منطقه بدست آمده است، قدمت این شهر فراتر از سده پنجم گزارش شده است. هنر سفالگری، هنری قدیمی است و به زمان های دوری که انسان ها به یکجا نشینی روی آورده بودند، باز می شود. آنها برای جلوگیری از فساد مواد غذایی از ظروف سفالی بهره می بردند. اولین چرخ های سفالگری در شوش و تپه سیلک (در نزدیکی لاله جین) کشف شده است.

سفال گری در خون اهالی لاله جین است

بی شک در صنایع دستی استان همدان کاسه ها و گلدان هایی با رنگ لعاب آبی فیروزه ای و لاجوردی مشاهده کرده اید. این سفالینه ها کار دست سفالگرانی است که با استفاده از چرخ سفالگری تولید شده و در کوره ها پخته می شود. البته سفالگران این منطقه در تولید محصولات بدون استفاده از چرخ هم خبره هستند. ظروف تزئینی، انواع تندیس ها، ظروف لعابدار میناکاری شده، ظروف لعابدار بدون نقاشی، گلدان های سفالی ساده با تک خال های رنگی و ترکیب سفال با چرم، پارچه و چوب همگی از آثار هنری لاله جین شمرده می شود. بازار فروش صنایع دستی در جای جای این شهر به چشم می خورد و به آدرس و فروشگاه خاصی محدود نمی شود.

لاله جین به چه معناست؟

در مورد وجه تسمیه نام لالِجینْ داستان های متفاوتی وجود دارد. مردم شهر لالجین نام شهر خود را با زبان ترکی آذری لَلین می گویند. هرچند این کلمه در لهجه متفاوت مردم شهرستان بهار لالون تلفظ می شود. برخی لاله جین را سرزمین ترکان لاچین می دانند. آنها بر این امر اعتقاد دارند که لالجین در واقع از لاچین آمده است. برخی معتقد هستند این شهر بنا بر نامگذاری شهرهای دیگر استان همدان از پسوند جین به معنای مکان بهره برده است و لاله جین به معنای آبادی لاله ها خواهد بود. اما گروه سوم اعتقاد جالبی دارند. آنها هنر سفالگری خود را از سفالگران چینی می دانند. آنها بر این باورند که در زمان لشکرکشی چنگیزخان مغول، عده ای از اهالی این شهر به چین فرستاده می شوند و پس از آموزش سفالگری بازمی گردند و از آن پس لاله چین نامیده می شوند.

کسب و کار مردم لاله جین

مردم این شهر همگی در کارگاه های سفالگری سنتی، مدرن، کارگاه های خانگی و کارخانه های کاشی و سرامیک سازی مشغول فعالیت هستند. داشتن شغل های دیگری مثل معلمی و کارمندی و … شغل دوم آنها محسوب می شود. در شهر لاله جین دو رودخانه با نام های قوری چای و یکه چای جریان دارد. این شهر آب های زیرزمینی بسیاری دارد و ساکنان آن با حفر چاه و ایجاد موتورهای آب شرایط کشاورزی مساعدی دارند. کشاورزی شغل دسته دیگری از مردم منطقه است که به سفالگری اشتغال ندارند. آنها با کشت انگور یاقوتی، جو، چغندر لبویی، سیب زمینی و گندم بنفش روزگار می گذرانند.

دیزی سفالی

استفاده از ظروف دیزی سفالی لعابدار در رستوران های سنتی و دیزی پزی های سراسر ایران بسیار محبوب است. لاله جین غذاهای خوشمزه دیگری مثل آش کاچی، آش جو و آماج نیز دارد.

این شهر در بیشتر روزهای سال، سرد و دارای یخبندان است. بهترین زمان سفر به آن فصل بهار و تابستان از اواسط خرداد تا اوایل مهرماه است.